Harf ile başlayan H
| # | İsim | Menşei | Anlam | Cinsiyet | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | HABBAN | Ar | – Güney Arabistan’da bir kasaba. | M | |
| 2 | HABEŞİ | Ar | – Habeşler gibi derisinin rengi çok koyu esmer olan kimse. Habeş ırkına mensup. | M | |
| 3 | HABİB | Ar | – Sevgili. Seven, dost. | M | |
| 4 | HABİBULLAH | Ar | – Allah’ın sevgilisi. Hz. PeygambEr | M | |
| 5 | HABİL | Ar | – Habil. Hz. Adem’in oğullarından, Kabil’in kardeşi, Kabil tarafından öldürülmüştür. Yeryüzünde ilk öldürülen kişidir. | M | |
| 6 | HABİR | Ar | 1. Taze, haberli, bilgili, agah, vakıf. 2. Cenabı Hak. | M | |
| 7 | HACCAC | Ar | 1. Delil ikame eden. Delille galip olan. 2. Irak valisi olup, Hz. Muhammed soyuna ve taraflarına eziyet eden Yusuf b. Sakail’nin unvanı. Yezid’in komutanlarından. | M | |
| 8 | HACE | Fars | 1. Hoca. 2. Bilgin, öğretmen. 3. Çelebi, sahip, muallim, profesör. – Daha çok lakab olarak kullanılır. | M | |
| 9 | HACI | Ar | 1. Hacca giden, Kabe’yi ziyaret eden, hacı. 2. Dini bir mahalli ziyaret eden kimse. | M | |
| 10 | HACİB | Ar | – Birinin bir yere gitmesine engel olan. 2. Kapıcı. Türk dil kuralına göre “b/p” olarak kullanılır. | M | |
| 11 | HACİR | Ar | 1. Hicret eden, bir başka yere geçen. 2. Sayıklayan. | M | |
| 12 | HADDAS | Ar | . Çabuk kavrayan, anlayışlı, kavrayışlı. Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. | Uni | |
| 13 | HADİ | Ar | 1. Yenilene yardım eden, yardımcı. 2. Hidayet eden, doğru yolu gösteren. Kılavuz, rehbEr 3. Önde giden kimse. 4. Mızrak ucu. | M | |
| 14 | HADİC | Ar | – Erken doğan oğlan çocuğu. | M | |
| 15 | HADİD | Ar | 1. Keskin. 2. Demir. 3. Öfkeli, hiddetli, şiddetli, titiz. 4. Kur’anı Kerim’in 50. suresinin adı. | M | |
| 16 | HADİM | Ar | – Hizmetkar, yardım eden. Hadimi Harameyn Haremi Şerifin hizmetkarı. Hicaz’ın alınmasından sonra Osmanlı sultanlarına verilen lakap. | M | |
| 17 | HAFİ | Ar | 1. Çok ikram eden, insanı güler yüzle karşılayan. 2. Yalınayak yürüyen, koşan adam. | M | |
| 18 | HAFİD | Ar | – Erkek torun. | M | |
| 19 | HAFİZ | Ar | 1. Allah’ın adlarındandır. Muhafaza eden, saklayan, esirgeyen, koruyan. 2. Kur’an’ı ezbere bilen ve usulüne uygun okuyan kimse. | M | |
| 20 | HAFİZÜDDİN | Ar | – Dinin koruyucusu. – Daha çok unvan olarak verilir. | M | |